Odsiecz Wiednia i Zamku Orawskiego
Cmentarna wieś
Podwilko na Orawie to wieś z bogatą historią, odzwierciedloną w kilku cmentarzach. Pierwsze pojawiły się w XVI wieku związane z walkami o katolicyzm. Po odebraniu kościoła przez zarządców Zamku Orawskiego, mieszkańcy organizowali nielegalne pochówki, odzyskując świątynię dzięki sołtysowi Stanisławowi Wilczkowi. Wsparcie dla Habsburgów doprowadziło w 1687 roku do utworzenia samodzielnej katolickiej parafii z nowym kościołem i cmentarzem. Powstały także cmentarze „Ziemiański” i żydowski. Cmentarz „makuchowski” upamiętniał niemieckich żołnierzy z 1939 roku, a pomnik z czasów II wojny światowej został zdemontowany po wojnie.
Oprócz znanych cmentarzy istnieją zapomniane, jak „cmentarz choleryczny,” miejsce pochówku ofiar epidemii. Podziemne krypty kościoła z proboszczami z XIX wieku są kolejnym unikalnym miejscem pochówku w tej malowniczej wiosce na Orawie.
Orawska Góra Tabor
Zaginione orawskie oblicze Matki Bożej Częstochowskiej
Najświętsza Maryja Panna, wybrana Królową Polski, znalazła swoją stolicę w Częstochowie. Orawianie, nawet w Górnych Węgrzech, oddawali Jej cześć. W 1689 r. Wojciech Wilczek, sołtys podwilczański, ufundował obraz Matki Bożej Częstochowskiej jako podziękowanie za nobilitację i odzyskaną swobodę wyznawania katolicyzmu. Kopia obrazu była większa od oryginału, zawierająca liczne szczegóły, m.in., blizny na obliczu Maryi i korony władysławowskie. Obraz stał się wezwaniem do pielęgnowania cnót, a Wilczek z małżonką uwiecznili się obok niego. Mimo późniejszych zaniedbań i utraty, obraz przetrwał w fotografii, będąc obecnie poszukiwanym utraconym dziełem sztuki.